Van Adelaide naar Albany in 1 week! + de rest:)

Gallo allemaal we doen weer een poging tot een fijn verhaal over het wilde leven in het grote Australie!

Ik weet het, het is al weer een tijdje geleden dat ik iets op me site heb gezet daarom moeten we een paar maandjes terug in de tijd om weer een aantal dingen op te helderen!

Weten jullie nog het verhaal over Pieter, Patrick en mij richting Uluru. DE heilige berg van Australie.

Na ongeveer 2 weken in Adelaide gespendeerd te hebben, begonnen we(Patrick en ik aangezien pieter de 14e van Feb terug naar Sydney moest.) Adelaide een beetje saai te vinden en was het tijd om verder te reizen.

Alle spullen gepakt ideeen gemaakt over waar we heen wilde gaan en toen was het tijd om te gaan.

Vaarwel Adelaide, Here we come WA.

Onze reis begint in de Flindes Ranges. Een Fantastische bergketen zo'n 300 Km Boven Adelaide. Het was weer een van die warme dagen van het jaar in dat gebied.
Niet zo vreemd aangezien het ongeveer 40 graden was. We zweete ons dus ook de tantjes. Na een Goeie halve dag gereden te hebben en van alles gezien te hebben. Een plekje kunnen vinden op een Camp spot werkelijk in de middel of no where.
Het was in het kleine plaatsje Wilpena.
Het was een mooi plekje.
Ergens in de late middag aangekomen nog wat tijd om een paar dingen voor te bereiden voor de grote trip richting het westen.

Water lag al koud te worden in de vriezer die we daar tot onze beschikking hadden en de auto was weer een beetje op orden gemaakt.

De volgende dag een beetje informatie gewonnen over wat er allemaal te zien was in en rond de Flindes Ranges.
Na dat gedaan te hebben, de tank volgegooit met diesel, en onze weg voort gezet.
Het was een bloed mooie dag. Zonnetje, niet te warm, maar toch goed genoeg voor mooie foto's en veel kijk en rei plezier.
De Flindes Ranges trok echt onze aandacht maar na overleg toch echt besloten weg te gaan en te zien wat er aan de andere kant van Australie te zien is.

Door Port Augusta en alle kleine plaatsjes onderweg richting een lange, hele lange saaie weg.
Op weg naar onze eerste stop voor die reis.
Ons schip gooide het anker uit bij het plaatsje Kimba.
Waar we een Campspot gevonden hadden waar we direct onze tent op konde zetten om een goeie nachtrust te pakken. Er stond namelijk een lange en saaie dag op de planning.
Waarom konden we gelijk onze tent op zetten, nou er was niemand bij de counter dus maakte we ons zelf maar van dienst en zochten we een plekje om de tent op te zetten.
We deden dat naast een van de elec.palen.
Zo hebben we die nacht alles opgeladen wat moest en nog gratis ook.

Die ochtend zijn we vroeg op gestaan om wederom de gene aan de counter te ontlopen. Zodoende hebben we die avond 17$ bespaard en alles opgeladen.:D
Zonder ergens moeite voor te doen.

Die dag van half 7 s'ochtens tot ergens 9 uur s'avonds in de auto gezeten om aan te komen vlak voor het plaatsje bij de 90 mile road genaamd Caiguna. Ja echt geen grapje we hebben die dag ongeveer 13 uur in de auto gezeten om hier aan te komen.

Om hier te komen moet je over de Nallabur. Dat is een van de uitgestrekte vlaktes waar werkelijk NIETS is. hoogstens een paar bosjes maar meer ook niet. De meeste mensen zeggen dat het de saaiste weg is van heel Australie.
Saai kan ik het niet noemen maar wel leerzaam en indrukwekkend.

Die dag hebben we een aantal stops gemaakt om even alles bij te vullen wat er bij te vullen was. water flessen, auto, en ons zelf:). Een aantal plaatsjes zijn: Ceduna, Bookabie, Nallabur Roadhouse.

We hebben hier een klein maaltje gemaakt wat pasta sauce en noodles bevat en een beetje peas en corn.
Toen was het tijd om te gaan slapen.

Volgende dag de 90 Mile road gedaan. Het is raar maar echt als je je stuur vast kon zetten en een rechte auto zou hebben kan je echt je stuur los laten. De weg is echt 146,6 km lang en recht.
Mooie ervaring.

We hebben toen vlak voor Norseman een man uit de brand geholpen met een kapotte accu. We hebben hem onze draagbare accu gegeven om die vervolgens in de auto te plaatsen en het lukt om hem in het plaatsje te krijgen.
Daar hebben we 30 blikjes bier gekregen voor onze o zo vriendelijke dienst.
Na dat allemaal gedaan te hebben gelijk een plekje gezocht om te zien of er ergens werk was in de omgeving.
Het bleek het geval te zijn dat er mischien ergens in Esperance een baantje te zijn op een visserij.

Tijdens het vragen zijn we 2 Franse meisjes tegen het lijf gelopen die ook voor werk zochten en al in Esperance waren geweest alleen vast zaten omdat hun busje kapot was gegaan.
We hebben hun dus maar een lift gegeven richting Esperance.

Na zo'n 2 uur reiden eindelijk een glim van leven rond om Esperance.
toen aangekomen en gelijk opzoek naar een plekje voor die avond.
Een goeie camp spot gevonden vlak bij de zee met leuke buren en goeie faceliteiten.
Eenmaal de dingen geinstalleerd te hebben auto gepakt en opzoek gegaan naar werk.
Er bleek geen werk te zijn op het moment in en rond Esperance.
Jammer genoeg!:)
Toen maar wat info gewonnen waar mischien wel werk kon zijn.
De eerste optie bleek Albany te zijn.
Die nacht goed geslapen.
Spullen gepakt de meisjes gedag zeggen en op naar Albany.

Die dag aangekomen op Albany grond.
Wederom gelijk gekeken of we ergens werk konde krijgen!
Daarom zijn we maar 2 uitzendbureau's ingestaps om te zien hoe het hier ging met het werk!:)
Er bleek werk te zijn op een Aardbeien plukkerij. Wij gebelt en de volgende dag konden we aan het werk!

Het bleek om het maar even netjes te zeggen heel naar werk te zijn, je rug gaat kapot en het is boring as hell.
Dus na 3 dagen besloten we nog maar is het bureau in te stappen om te zien of er niet iets anders was!

Er kwam uit dat er ook nog wel wat pluk werk bleek te zijn op een van de wijn gaarden.
Daar wat werk gedaan en op een paar andere bedrijven die plukken maar 't was allemaal toch niet echt wat we wouden.
We zochten voor een vaste baan met goed geld en voor het plezier.
Toen nog een aantal kleine baandjes gedaan.
Zoals op een visserij werken en nog een aantal plukkerijen.
Tot er het bedrijf was wat we zochten.
Fletschers. De lokale slachterij.

De eerste maand of anderhalf hebben we op de pier geslapen omdat we geen geld uit wouden geven aan een slaap plaats. Dat is onzin.

Bij Fletschers zijn we iemand tegen gekomen die hier woont. We kregen na hem thuis geropt te hebben van werk een telefoontje van hem dat we bij hem in huis konde slapen!:D
Heeeel Fijn! Ik zal jullie een aantal foto's geven van het huis en Ik zal nog een verhaaltje maken over het werk wat k op het moment doe!:)

Dit is het voor nu en dit verhaal is geschreven voor de afgelope 4 a 5 maanden:D

Groetjes aan iedereen!
Hou van jullie!
Mis jullie!
Kiss!
Hug!

Bou